کبوتری که خیال حرم به سر دارد
مگر بمیرد از این فکر دست بردارد
حرم ندیده ولی دلخوشیم اینقدری
که صاحب حرم از حال ما خبر دارد
کبوتر حرمی بی نشان شدن سخت است
همیشه کفتر بی لانه دردسر دارد
به عشق خنده دلبر همیشه بخشیدیم
دل شکسته ی ما غصه ای اگر دارد
چه غصه ای ؟ به خدا انتهای خوشبختیست
همین که حضرت زهرا به ما نظر دارد
نسیم میوزد از کوچه ها خبر داری ؟
دوباره مادرمان دست بر کمر دارد
.
.
حمیدرضا محسنات
.
.
شنیدم سینه زن ها را پریشان دوست داری
میان روضه هایت چشم گریان دوست داری
همین اشک و همین دستی که میکوبم به سینه
همـین یعنی تو نوکـــر را کـماکان دوست داری
أحَبَّ اللّه مــَن فـی قَلبِهِ حُبِّک ، از این رو
مسیحی را محرم چون مسلمان دوست داری
اگر خـــادم , اگر شاعـــر , اگر مـــداح باشـد ...
تو نوکر را به هرجا با هر عنوان دوست داری
عزادار تو از هر کشوری باشد عزیز است
ولی آقا کجا را قدر ایران دوست داری ؟
مگر اینـکه خـــودم از راه برگــردم وگـرنه
تو هرجوری که باشم حتی الامکان دوست داری
اگر گفتم فدایت میشوم مرد است و قولش
بمیرم پیش چشمان تو الآن ؟ دوست داری ؟
شبی دیدم بخواب ، اذن حرم دادی و گفتی:
شنیدم کربلا و کنج ایوان دوست داری ...
حمیدرضا محسنات
...
(حمیدرضا محسنات /94)
...
پریدن و این خسته بالی که دارم 
چه حال خرابیست حالی که دارم
نه با تو نه بی تو ، منم زخم خورده
از این خنجر اعتدالی که دارم
و میترسم از اینکه تا گور باشد
به دل آرزوی محالی که دارم
چرا دیگران "آری" و سهم من "نه"
همین است تنها سوالی که دارم ...
به رویش نوشته : " زیارت نرفته "
به گردن همین یک مدالی که دارم
نشد قسمتم ، روز و شب می کشم من
خجالت از این سن و سالی که دارم
حمیدرضا محسنات / اربعین 94
حسین جنت و حور و فقط ثواب نمی خواست
کنیز و نوکر آماده در رکاب نمی خواست
حسین مکتبش آزادگیست ، آی مسلمان
حسین تشنه " لبیک " بود " آب " نمی خواست
حیف خورشید چشمهایت که
پشت یک کوه تیر پنهان شد
ناگهان بغض آسمان که شکست
ابر چشمان مشک باران شد
حیف از آن ماه چهره ات عباس
که سپاهی عمود شد بر آن
و خسوفی تمام رخ داد و
چهره ات ناشناس شد در آن
خوب شد بار خجلتت کم شد
کودکانت بجا نیاوردند
خوب شد با تنت برای حرم
مشک آب تو را نیاوردند
بد شد اما تو رفتی و دشمن
از تو در سینه اش چه خشمی داشت
بعد تو کم کم هر کسی دیگر
به سوی خیمه گوشه چشمی داشت
اصلا آن لحظه ای که دوره شدی
دستهای تو که به غارت رفت
کوفی بی حیا به رؤیای
حرم بی تو و جسارت رفت
و رقم خورد سرنوشت حرم
علم افتاد ، قامتی خم شد
خواهر داغدیده ای ماند و
گره معجری که محکم شد
حمیدرضا محسنات / 93
پس خودش را چنین محیا کرد
و تنش را به یک زره جا کرد
چه نیازی بهشت داشت به کفش
او خودش بند کفش را وا کرد
سیزده ساله حیدری صولت
محشری در سپاه برپا کرد
خاطرات جمل ورق خورد و
نسب خویش را هویدا کرد
بعد از آن جنگ بی بدیل آخر
سنگی آمد و کار خود را کرد
خوب وقتی که سنگباران شد
نیزه از پشت ، جسم را وا کرد
هر کسی هرچه را که گیرآورد
به تن غنچه حسن جا کرد
تن او ماند زیر پا گرچه ...
زود او را حسین پیدا کرد
چه کنم روضه را کجا ببرم
قد او روضه را معما کرد ...
حمیدرضا محسنات / محرم 94
هر کجا رفتیم آنجا ، سنگ بود 
شام حتی جنس دلها سنگ بود
کربلا هر قدر تیر و نیزه بود
ده برابر شام اما سنگ بود
میهمان بودیم و گویا این دیار
رسم استقبالشان با سنگ بود
آن محل تا پشت بام خانه ها
رفت و آمد بود هرجا سنگ بود
آتشی گر بود پس میریختند
قوم ، خاکستر و الا سنگ بود
خون تازه ، سر ، و این راه طویل
نکته حل معما سنگ بود
...
حمیدرضا محسنات / 94
...
حمیدرضا محسنات / 94
...
قالَ الاْمامُ عَلىّ بنُ الْحسَین، زَیْنُ الْعابدین (عَلَیْهِ السَّلام) : إذا قامَ قائِمُنا أذْهَبَ اللّهُ عَزَوَجَلّ عَنْ شیعَتِنا الْعاهَهَ، وَ جَعَلَ قُلُوبَهُمْ کُزُبُرِ الْحَدیدِ، وَجَعَلَ قُوَّهَ الرَجُلِ مِنْهُمْ قُوَّهَ أرْبَعینَ رَجُلاً
امام سجاد(علیه اسلام) فرمود: هنگامى که قائم ما قیام و خروج نماید خداوند بلا و آفت را از شیعیان و پیروان ما بر مى دارد ودل هاى ایشان را همانند قطعه آهن محکم مى نماید، و نیرو و قوّت هر یک از ایشان به مقدار نیروى چهل نفر خواهد شد.
