اسارت نامه

دلتنگ رفتم در پی اش دلتنگ برگشتم
بازنده ، زخمی ، نا امید از جنگ برگشتم

من بودم و سرمای سختِ آخرین سنگر
انگشت ها بالا ، تمامِ آرزوها پَر ...

با آخرین ها مانده قبل از اولین هایم
لعنت به من لعنت به دلتنگی به غم هایم

تمرین حسرت کرده بودم عمری اما باز ...
با حسرتی تازه به من خندید دنیا باز

از عشق دردش سهم من ، باقی اضافاتی
تقصیر از من بود و این قلب خرافاتی

تعبیر تلخی دارد اینجا خواب شیرین هم
این را به دنیا گوشزد کرد ابن سیرین هم

اینجا شده حرف خدا هم حرفِ لا یُفهَم
پیراهنش بوی زلیخا داشت یوسف هم

یاسین بخوان یاسین بخوان دنیا الاغ اصلا
حرف مترسک را نمیفهمد کلاغ اصلا

با گل چه نسبت دارد این خشکیده باغ اصلا
من بوف کوری بودم و دنیا چراغ اصلا

دنیای آزادیست اما مملو از حیله ...
من خسته ام خسته از این زندان بی میله

| حمیدرضا محسنات |